Kapag sa langit ako'y patutungo

Kung sa langit ako'y patutungo, ano ang dapat kong dalhin?
Ang kuwintas ko kayang ginto o ang brilyante kong singsing?
Mayroon akong bahay, kotse, alahas na nagniningning.
Sapat na ba Panginoon ang mga yaman kong angkin?


Magandang katayuan sa buhay, akin nang narating.
Mga materyal na bagay, natamo ko na rin
Hindi na mabilang, kaibigan kong itinuturing
Alin sa mga ito ang nais Ninyong aking baunin?


"Sa mga nabangit mo, wala doon ang kailangan Ko.
Alalahanin mo anak, wala itong halaga sa buhay ng tao.
Kahit mayroon kang pilak at ginto, huwag mo sanang lilimutin
Ang pag-ibig at patawad Ko, hindi kailanman maaaring bilhin.


Dito sa Aking piling, wala kang kakailanganin
Alalahanin mo na lahat ng bagay, sa Akin nanggaling.
Ang sinasabi mong kayamanan ay basahan lamang sa Aking paningin
Kaya't kung pupunta ka sa langit, wala kang dapat dalhin.


Tunguhin mo ang Aking kaharian na ang tanging dala ay sarili
Kasama ang mga alaala ng lahat ng ginawang mabuti.
Pag-ibig sa kapwa, pananalig sa Akin at malinis na budhi
Iyan lang ang tanging mahalaga kung sa Aki'y mananatili."

Red is...

Red is the color of pain at its worse
Red is the color of war that gives destructive power
Red is the color of blood on the alley
Red is the color of someone's anger
Red is the color of hate
Red is the color of happiness in its best day
Red is the color of love and romance
Red is the color like no other
But Red is just a color
Why does Red mean so much,
How did we choose Red to mean this things.

Aklat at Tao

"Knowledge is power". Totoo, makapangyarihan ang kaalamanan... ang karunungan. Kaalamang natatamo sa pagbabasa natin ng mga aklat at mga karanasang ating pinagdaanan.

Katulad ng isang aklat,ang tao ay may tinataglay na karunungan - karunungang nagsisilbing susi upang makamit ang minimithing pangarap sa buhay. Ngunit ang karunungang ito ay magiging walang silbi kung ito'y gagamitin sa maling pamamaraan.

Ang aklat at ang tao ay may pagkakatulad. Ang aklat ay may tatlong bahagi - ang kanyang pabalat, nilalaman at talahulugan.

Katulad ng aklat, tayong mga tao ay ganito rin ang bahagi. May kanya-kanyang pabalat. Pabalat na sumasagisag sa ating panlabas na kaanyuan. Kaanyuang maganda, pangit, maputi, maitim, normal at may kapansanan.

Ngunit, hindi lamang sa ating pabalat nasusukat ang ating kabuluhan. Lagi nating alalahanin ang gintong kasabihan... "don't judge the book by its cover". Dahil ang sinumang nilalang ay may mahalagang papel na dapat gampanan.

Samantala, ang ating pabalat ay hindi gaanong mahalaga. Ang pinakamahalaga sa lahat ay ang ating nilalaman - ang ating kalooban, ang ating niloloob.

Ang ating puso't isipan ang sumasagisag sa ating nilalaman, ang ating pagkatao. Kung ang ating nilalaman ay maganda't mabuti, matutuwa ang ating pangunahing mambabasa - si Bro Boss.

Ang lahat ng ating ginagawa sa bawat kabanata ng ating buhay ay makikita sa ating talahulugan. Ang talahulugang ito ang magsisilbing daan patungo sa Kanya at sa daigdig na walang hanggan - sa Paraiso.

Kung ang lahat ng ito'y isasaalang-alang ng bawat tao - ang daigdig ay maituturing na isa nang paraiso. Paraisong laging may saya... walang nang-aapi, walang naghihikahos at walang nagmamalupit. Ang lahat ay pantay-pantay.

Ngitngit ng kalikasan

Ang Panginoon nating Diyos ay lubhang dakila
Inaandukha niya ang lahat ng nilikha
Bago pa man ang tao ay kanyang ginawa
Pangangailangan nila ay kanya nang inihanda.

Nilalang niya ang mundo na ating tahanan
Mistulang paraiso sa ganda at karilagan
Puno ay malalabay sa gubat man o kabundukan
Isda ay sagana sa ilog at mga kargatan.

Bughaw na kalangitan kay gandang pagmasdan
Mga kulay ng bahag-hari ay nagbibigay ringal
Sa papawirin ang mga ibo'y nag-aawitan, nagliliparan
Mundo'y nagsilbing paraiso ng sangkatauhan.

Subalit tayong mga tao'y, ano ang ginawa?
Sa pinagkaloob sa atin ng Poong dakila
Sa nakaraang mga taon ay ating sinira
Ang obra maestra na kanyang nilikha.

Mga kabunduka'y kinalbo, mga puno ay pinutol
Nawalan ng pamigil sa baha at daluyong
Isda ay nililipol, karagatan ay nilalason
Dahil na rin sa mga taong kuhila at palalo.

Ang papawirin na dati ay lubos sa kariktan
Ngayon ay nagdidilim sa usok ng mga sasakyan
Pati na rin ang mga pabrikang itinayo ng dayuhan
Ay nakadaragdag pa sa pagsira ng kalikasan.

Tayo ay magmasid sa ating kapaligiran
Ito ay bunga ng inaasam na kaunlaran
O hindi naman kaya ng kawalan ng kakayahan
Na panatilihin at pangalagaan ang biyaya sa ating bayan.

Ano ang gantimpalang sa atin ay naghihintay
Kundi ang anihin ngitngit ng kalikasan
Lindol, bagyo, baha na kumikitil ng buhay
Dulot ng mga taong sa salapi ay gahaman.

Kaya tayong mga tao maglimi, mag-isip
Abutin ang makakaya nitong ating lirip
Kung ang pag-aabuso ay hindi natin mapigil
Tayo'y magwawakas, buhay ay makikitil.